BLOG: Waar ben je nou helemaal mee bezig?

Vrijdag is het 1 september en begint mijn residency periode bij Lokalen inLichtenvoorde. Een maand lang de tijd om me enkel met mijn beeldend werk bezig te houden. 

Het helemaal op het goede moment. Nadat twee jaar geleden mijn zoon werd geboren en ik afgelopen jaar een tijdelijke aanstelling op Saxion Hogeschool kreeg is er eigenlijk letterlijk geen tijd meer geweest om eens na te denken, te mijmeren en te proberen.

Niet dat ik niet getekend heb. Op de zaterdag ben ik zo veel mogelijk in mijn atelier te vinden, maar verder dan een enkele tekening komt het niet. Er is gewoon geen tijd.

De tijd die ik in mijn atelier kan doorbrengen is me heilig. Het is een klein hokje, maar wat heb ik het er fijn! Deur dicht en even geen rest van de wereld.

Geen kind, geen man , geen  to do lijstjes…..enkel ik en mijn tekening(en).

Ik houd van mijn atelier en  probeer het dan ook zo leeg mogelijk te houden. Een leeg atelier is een leeg hoofd Een taak die niet meevalt op een vierkante postzegel…..en laat ik het zo zeggen….er zijn mensen op deze wereld die wat meer geordend zijn dan ik. Ze bestaan…echt…het merendeel van de wereldbevolking schat ik in.

Daar waar mijn leven drukker en minder overzichtelijk wordt, wordt de drang naar overzicht groter. Overzicht en minder afleiding, met als doel: Ruimte !  Het betekent vooral van heel veel......heel veel minder.

Minder “grote” thema’s bijvoorbeeld.

Mijn eerste tekeningen, jasren geleden, richtten zich vooral op de verdebilisering van de maatschappij. Nog steeds een eindeloze bron van vermaak en ergernis, maar ik wil niet langer met  het moralistische vingertje wijzen. Het is te makkelijk en daar waar je naar een ander wijst denk je jezelf uit te sluiten en dat is per definitie niet waar.

Moeilijker …en daarmee interessanter wordt t als ik naar mezelf kijk. Het leven zoals het zich voor mn voeten afspeelt. Wederom die drang naar overzicht. Wat ben ik toch allemaal aan het doen, waarom en met welk doel? Niet dat ik op zoek ben naar een soort gemene deler of algemeenheden; tegeltjeswijsheid is me te pathetisch. Juist in de stukjes die er tussen lijken te liggen; daar lijkt t te zitten ( Wat t dan ook mag zijn)

Een andere belangrijke aanleiding tot het “minderen” in mijn werk is het project “In Gesprek” waar ik samen met fotograaf Astrid van Loo de laatste drie jaar aan heb gewerkt.

(Het project is door allerlei redenen tot nu toe nog nooit gepubliceerd, maar daarover later meer). Astrid is een ster in het “minderen” Zij weet als geen ander  “ het bijzondere” in het alledaagse te vinden en vast te leggen. Grappig, aandoenlijk poëtisch ;alle invalshoeken komen voorbij, echter altijd verschoond van elke vorm van opsmuk.
Met IN GESPREK reageren we op elkaars werk. Zij op een tekening van mij of vice versa. Het resultaat zijn inmiddels 37 combinaties van foto met tekening. Haar foto’s dwingen me te kijken. Ze gaan over voorliefdes, menselijk handelen, mens en (gecreeerde) omgeving of soms de schoonheid van kaalheid. Waar ze ook over gaan, ze dwingen me te kijken en met een “eerlijke” reactie te komen. De vorm van de reactie groeit naarmate het project vordert. Toen ik  twee weken geleden de combinaties bekeek viel me van mezelf 1 ding op” Bijna al mijn reacties zijn in kleur. Ook deze kleur is afgelopen jaar in mijn solo werk verdwenen.

Minder minder minder…….

De laatste twee jaar vond ik turbulent: een nieuw kind, een leuke baan en een niet-nieuwe partner, ( ook beeldend kunstenaar)  die zich nog het beste laat omschrijven als Rupsje nooit genoeg. Veel versnippering en afleiding van mijn kunstenaarschap verklaart dan ook wel de drang naar minder , meer overzicht en meer ruimte.

Het gevaar van minderen is echter dat je teveel mindert en dat het ineens kaalslag blijkt. EN DAAR wil ik dan ook eens even lekker over gaan zitten nadenken in mn lokaal in Lichtenvoorde. Waar ben ik nu eigenlijk helemaal mee bezig? Nadenken, mijmeren , lezen en experimenteren en vooruit ….een blog ( want daar hadden we nog niet genoeg van in de wereld)