IN GESPREK



Het grappige aan een gesprek is dat je nooit weet wat het antwoord van de ander zal zijn. Tenminste als het een interessant gesprek is. De meest interessante gesprekken zijn, denk ik die, die jou iets opleveren; iets wat je nog niet wist. Een eye-opener. Echter je hebt altijd van die gesprekken die blijven hangen in beleefdheidstaal, ook goed, maar ’t levert niet meer op dan koetjes en kalfjes. Bij sommige gesprekken moet je even nadenken voordat je tot een antwoord komt. Bij sommige gesprekken moet je op je woorden terug komen…..en bij sommige gesprekken heb je überhaupt geen mening. Soms is een altwoord er meteen, soms laat het op  zich wachten.

Drie jaar geleden ben ik samen met fotograaf Astrid van Loo IN GESPREK gestart. In eerste instantie als een klein tijdelijk project voor een korte expositie in de School van Frieswijk. Ik werkte op dat moment nog 1 dag in de week in het atelier van Astrid en een gezamenlijk project lag dan ook voor de hand. De een levert een werk aan, de ander reageert. Op zich geen nieuw concept.  Echter door de duur van het gesprek en de groeiende “gespreksregels” is het uiteindelijk een boeiend, ingewikkeld en gelaagd gesprek geworden bestaande uit 35 combinaties.

Want hoe blijf je 3 jaar in gesprek zonder dat het een herhaling van zetten wordt?
Hoe kan het dat eenmaal een reactie bedacht is …de een wel werkt op papier en de ander totaal niet? Hoe kan het dat de ene reactie na een maand nog wel overeind blijft, terwijl de ander minder en minder verrassend wordt?

Waar en hoe bepaal je  in het gesprek je eigen spelregels? Laat ik niet voor Astrid spreken, maar mijn eigen tekeningen als voorbeeld nemen. Bij de eerste paar tekeningen  mocht ik gebruik maken van bestaande afbeeldingen. Het stelde me in staat een verrassende reactie te leveren, waarbij ik me kon concentreren op de manier van tekenen.
Echter al snel vond ik dat ik mijn onderwerpskeuze te vrij en daardoor te nietszeggend. Het moest meer over mijn eigen wereld gaan. Er zijn vervolgens  veel tekeningen ontstaan die in en rond mijn huis zich afspeelden. Er kwam een keus in papiersoort en soort kleurpotloden.

De direct waarneembare wereld om je heen. Een “echte wereld”  als tegenhanger tegen al het  uiterlijk vertoon  dat een steeds grotere rol gaat spelen in  de wereld. De wereld van social media en de sportschool. Daarbij neem ik mijzelf als uitgangspunt, waardoor er af en toe ook droombeelden bij komen. Droombeelden echter, daar het je spaarzaam mee zijn; ze worden snel te romantisch ….en ik wil vooral de echte wereld…de wereld zonder opsmuk. 

En dan de kleur; in hoeverre heeft een tekening nog kleur nodig, waar ligt de grens? Waar gaat het over handschrift en waar voegt kleur juist wat toe. Ik begon met kleur en eindigde met zwart wit.

Ook het formaat bleek aan regels verbonden. Er is 1 combinatie gemaakt waarbij ik getracht heb de tekening nogmaals te maken, maar dan op een groter formaat, zodat de bijpassende foto wellicht ook groter afgedrukt kon worden…De tekening. Werd opnieuw gemaakt en de foto werd opnieuw geschoten. De resultaten waren totaal verschillen; het werkte niet. Een tekening (en foto) is, zoals ik eigenlijk ook wel wist,  een soort momentopname, als je ’t nog een keer probeert krijg je uiteraard een ander resultaat.

Het resultaat zijn 35 combinaties tussen foto en tekening en vice versa. Hoewel de onderwerpen en  de aanleiding tot reageren erg uiteenlopen is er toch zeker een rode draad te ontdekken. Het gaat ons allebeide in “t leven” niet om de grootse dingen met toeters en bellen. Het wezenlijk verrassende zit m in de kleine dingen die je ontdekt/ziet en beleeft.  Het gaat over het kijken naar de werkelijke wereld en wat daarin gebeurd. Daar doen Astrid en ik beide ons eigen ding in.  Combineer het werk en je krijgt een serie verrassende combinaties; soms poetisch, soms met humor, soms vanuit beeldaspecten…maar: Oordeelt u zelf.

IN GESPREK is t/m 8 april te zien in de Projectruimte boven de HIP- Brink 21 - Deventer


Reacties

Populaire posts